In het eerste deel hebben we wat meer de focus gelegd op een stukje biologie en het gebrek aan breinkennis, omdat dat het startpunt is van onze groei als mens vanaf onze geboorte. Dat geldt voor alle mensen. De meeste mensen hebben het gevoel dat ze uniek zijn in het voelen en ervaren van hun eigen emotionele problemen en levensuitdagingen.
Voelen, denken en hormonen
Naarmate de tijd verstrijkt, zul je merken dat het biologische systeem om te kunnen ‘voelen’ en ‘denken’ vooral heel universeel is bij mensen. De mens, die we ook wel de diersoort ‘Homo Sapiens’ noemen. Dit komt omdat het opbouwen van gevoel en het intelligent verklaren van dat gevoel, een universeel biologisch systeem is. Wat dat betreft lijken we veel meer op elkaar dan je in eerste instantie zo zou verwachten.
Dat geldt trouwens zelfs voor mannen en vrouwen, die beiden individueel geloven dat er enorme verschillen zijn in hun biologische systemen. Toch is dat niet zo. Het werkelijke biologische verschil zit vooral in de mate van aanmaak en verwerking van de hormonensoorten, waardoor het gevoel wordt geactiveerd. Bij vrouwen is dat hormonaal via de hormonen Oestrogeen en Progesteron meer gericht op micro voelen-denken-handelen, bij mannen hormonaal via het hormoon Testosteron meer op macro voelen-denken-handelen.
Het verschil van mannen en vrouwen hormonen
Door het verschil van hormoonaanmaak voelen mannen en vrouwen ook verschillend in situaties of gebeurtenissen. Daar komt het idee vandaan dat we beiden anders zijn als man en vrouw. Dit schept veel verwarring want als je als vrouw, met een vrouwen referentie een man probeert te begrijpen, lukt dat vaak niet zo goed. Hetzelfde geldt voor mannen die met hun mannenreferentie vrouwen proberen te begrijpen. Het is dus de moeite waard om hier aandacht aan te besteden en te leren hoe het referentie kader van de andere sexe precies werkt. Dit voorkomt veel conflicten die indien vastgehouden blijven worden vanuit het eigen gelijk altijd uitdraaien op onnodige ruzies. En dat hoeft helemaal niet.
Opvoeding
Het is frappant en ook erg interessant dat onze opvoeders ons op de allerbeste manier hebben willen opvoeden. Dit deden zij vanuit kopiegedrag van dat wat zij hebben geleerd van hun eigen opvoeders. Door dat kopiegedrag kan er dus heel gemakkelijk een keten van verkeerde visie op opvoeding ontstaan. Vooral als de eigen opvoedingsmanier standaard wordt gekopieerd van de opvoeders van de vorige generatie opvoeders. Het resultaat is dat jouw opvoeders vrijwel nooit voldoen aan jouw individuele biologische eis van leren. Als dat verkeerd op jou wordt geprogrammeerd, door het gebrek aan breinkennis van jouw opvoeders, heb je daar de rest van je leven last van, omdat dit resulteert in permanente disbalans tussen gevoel en intelligentie.
Als dit grotendeels aan de opvoeding ligt, dan zijn de interessante vragen die je kunt stellen: is er sprake van schuld van je opvoeders bewust of onbewust als het gaat om jouw dagelijkse innerlijke gevoel? Wat kun je er aan doen al je voelt dat je telkens onbewust de verkeerde richting in wordt gestuurd door je brein? In hoeverre is dat opvoeding systeem van invloed op je zelfbeeld? Wat is een zelfbeeld precies? Wat is het verschil tussen voelen en denken? Hoe krijg ik controle over mijn gevoelssysteem?